Zesdelige podcastserie

Meer dan alleen het eigen ‘kweekverhaal’

Kinderen die niet door hun biologische ouders zijn opgevoed, maar zonder inmenging van instanties door familieleden in huis worden genomen. Surinamers hebben er een woord voor: “kweekje.” In de podcastserie Kweekje, mi kwekipikin onderzoekt journalist en presentator Nicole Terborg voor het eerst haar eigen ‘kweekverhaal,’ en gaat ze op zoek naar de ervaringen van andere kweekjes. Waarom is deze vorm van pleegzorg gangbaar in Afro-Surinaamse families? Al snel merkt ze dat taboes niet zomaar verbroken worden. Binnen de Afro-Surinaamse gemeenschap praat men niet graag over dit onderwerp. De vuile was hang je immers niet buiten. Dat maakt te veel los. Sommigen zien Nicole zelfs een verrader: “Je gaat onze dingen toch niet delen met witte mensen!” In haar lokale schoonheidssalon wordt ze een “bounty” genoemd. En ook binnen haar eigen familie is er weerstand. Dat levert soms pijnlijke gesprekken op.

Nicole vervlecht haar persoonlijke zoektocht meesterlijk met een veel groter verhaal over de geschiedenis en cultuur van Afro-Nederlanders, Afro-Surinamers, hun relatie met het slavernijverleden en verhouding tot de Nederlandse samenleving. Zo wordt deze podcast niet alleen een Afro-Nederlandse familiekroniek over ontworteling, familiebanden en de geschiedenis van Suriname en Nederland, maar een gelaagde vertelling over wat migratie betekent voor verschillende generaties en onze collectieve visie op hoe een gezin eruit moet zien.

Kweekje, mi kwekipikin is een podcast van Nicole Terborg, geproduceerd door Prospektor en VPRO. Deze productie is mogelijk gemaakt door het NPO-Fonds en Fonds BJP.

Luister de podcast via deze link op je favoriete platform

Over de maker

Nicole Terborg (1976) is journalist en presentator. Ze werkt voor verschillende televisie- en radioprogramma’s van de publieke omroep. Naast haar werk in omroepland presenteert en leidt Nicole uiteenlopende bijeenkomsten: van debatten en congressen tot literaire festivals. Als klein meisje onderwierp ze op kinderfeesten het liefst volwassenen aan een vragenvuur over hun werk en leven in plaats van te spelen met haar leeftijdsgenoten. Deze drang naar weten wat mensen drijft, het waarom achter zaken achterhalen en de zoektocht naar mooie verhalen is altijd gebleven.